Լինում է, չի լինում մի հետաքրքրասեր աղջիկ է լինում։Նա շատ է սիրում հետաքրքիր թարս հարցեր տալ մարդկանց։Ասենք գալիս էր ու հարցնում։
-Ինչու լեզուն շուն ունի,ինչու շողը արև ունի,ինչու մազերը գլուխ ունի։
Մարդիկ չէին կարողանում պատասխանել հետաքրքիր,թարս հարցերին և ասում էին
-Այս ով է այս հիմար, անհասկանալի հարցերը հորինել։
-Ես եմ հորինել և չեմ հասկանում ինչու եք վիրավորում։-ասաց հետաքրքրասեր աղջիկը։
-Նրա համար եմ վիրավորում,որ հասկանաս, որ ճիշտ հարցեր հորինիր։
-Ես ուզում եմ թարս հարցեր հորինել և դուք չեք կարող ինձ արքելել։
-Լավ ուրեմն մեզ ել չհարցնես։
-եղավ շատ բարի։
ԵՎ հետաքրքրասեր աղջիկը նեղացած գնաց իր տատիկի գյուղ։ Այստեղ նոր-նոր թարս հարցեր էր հորինում և ավելացնում իր տետրի մեջ և իր տատիկի հետ նստում էր և փորձում գտնել իր հարցերի պատասխանները։Մի օր անց աղջիկա ծննդյան օրն էր։Նրա տատիկը պատրաստել էր նվեր և գեղեցիկ տորթ🍰 ։ Աղջիկը շատ ուրախացավ և գրկեց իր բարի, քնքուշ տատիկին։ Նրա տատիկը ասաց։
-Խնդրեմ իմ գեղեցկուհի լավ նվեր էր,-ասաց բարի տատիկը։
-Այո շատ լավ նվեր էր շնորհակալություն,-ասաց գեղեցիկ աղջիկը։
Աղջիկը այստեղ նրան շատ լավ էր ըզգում։Մի անգամ տատիկը որոշեց աղջկան տանի դպրոց ընդունվելու։ Աղջիկը շատ ուրախացավ և ասաց։
-Շատ շնորհակալություն տատիկ ես քեզ շատ եմ սիրում,-ասաց աղջիկը։
-Շնորակալության կարիք չկա կարևորը, որ դու կսովորես դպրոցում,-ասաց տատիկը։